Here is Germany

******************
******THIS IS RUSSIA PICTURE

*****************
**************
PS. +++ ILUMINACI W SZKOLE.

Polskie pola Września

+++++++++++++++++++
++++++++++

***************************
+++++++++++++++++++++++++++
Bitwa pod Szackiem

agresja ZSRR na Polskę 1939
Data 28 - 29 września 1939
Miejsce: Szack, II Rzeczpospolita
Przyczyna: agresja ZSRR
Wynik: taktyczne zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
Polska ZSRR
Dowódcy:
gen. Wilhelm Orlik-Rückemann płk. Iwan Russijanow
Siły
-4 000 żołnierzy KOP z 16 działami
-13 000 żołnierzy, 9 czołgów, 15 dział
Straty:
ok. 500 zabitych, rannych i zaginionych, kilka ciężarówek, kilka działek
81-82 zabitych, 184-185 rannych, 9 czołgów T-26[1], 5 ciągników artyleryjskich T-20

Kampania wrześniowa (1 IX - 6 X) 1939

Westerplatte (1-7 IX) • Gdańsk • Wybrzeże i Bałtyk • granica państwa • Żory • Chojnice • Grudziądz • Lasy Królewskie • Mokra • Wyry • Pszczyna (1-2 IX) • Mława (1-3 IX) • Bory Tucholskie (1-5 IX) • Węgierska Górka (2-3 IX) • Krojanty • Jordanów (2 IX) • Borowa Góra • Bukowiec (3 IX) • Rajsko • Piotrków (5-6 IX) • Różan (4-6 IX) • Tomaszów Mazowiecki (6 IX) • Pułtusk • Łódź • Wizna (7-10 IX) • Iłża (8-9 IX) • Nowogród (8-10 IX) • Łomża (7–10 IX) • Wola Cyrusowa • Warszawa • Gdynia • Hel • Bzura (9-22 IX) • Kępa Oksywska • Jarosław (10-11 IX) • Przemyśl (11-14 IX) • Kałuszyn (11/12 IX) • Brwinów • Lwów (12-22 IX) • Mińsk Mazowiecki (13 IX) • Modlin (14-29 IX) • Sochaczew (13-16 IX) • Kobryń • Brześć (14-17 IX) • Węgrów • Tomaszów Lubelski (17-20 IX i 22-27 IX) • Wilno (18-19 IX) • Wólka Węglowa • Palmiry (21 IX) • Grodno (20-22 IX) • Łomianki (22 IX) • Janów, Wereszyca i Hołosko • Krasnystaw • Krasnobród (23 IX) • Husynne (24 IX) • Szack (29-30 IX) • Cześniki • Władypol • Wytyczno (1 X) • Parczew • Kock (2-6 X)

Bitwa pod Szackiem - starcie podczas agresji ZSRR na Polskę,

stoczone w dniach 28 - 30 września 1939

między 52 Dywizją Strzelecką RKKA, a liczącą w tym czasie około 4000 żołnierzy grupą KOP generała Wilhelma Orlika-Rückemanna.
**********
Szacka broniły dwie sowieckie kompanie z 112 Pułku Strzeleckiego wsparte plutonem CKM. 54 Dywizjon Przeciwpancerny prawdopodobnie wycofał się uprzednio z Szacka i zajął pozycję w połowie drogi z Szacka do miasta Mielniki. W walkach wziął udział również 411 batalion pancerny kapitana Nieseniuka który został całkowicie rozbity.

Walki o miejscowość rozpoczęli Sowieci 28 września, uprzedzając polski atak. Kilka czołgów 411 batalionu pancernego i samochody z piechotą ruszyły groblą koło jeziora Lucemierz na pozycje polskie, które znajdowały się na wschód i południowy wschód od wsi. Teren był bardzo grząski. Oddziały KOP podpuściły wroga blisko i otworzyły ogień z działek ppanc. i karabinów maszynowych. W czasie tej walki zniszczono 8 czołgów T-26, które zablokowały wąską groble[1]. Z 411 batalionu pancernego uratowało się trzech rannych czołgistów. Na wieść o rozbiciu 411 batalionu pancernego płk. Russijanow długo nie przysyłał posiłków oddziałom walczącym w rejonie Szacka.

Następnie rozpoczął się polski atak na Szack. Wojska polskie poprowadził ppłk Nikodem Sulik. Wieś została ostrzelana przez artylerię, a następnie doszło do szturmu i krwawej walki na bagnety. W południe została zdobyta. Znalezione tu zaopatrzenie poprawiło sytuację wyczerpanych fizycznie i psychicznie polskich żołnierzy. Sowieci przeprowadzili kontratak, ale został on odparty ogniem broni maszynowej i artylerii. Natomiast polska próba oskrzydlenia wojsk sowieckich nie udała się. 29 września oddziały polskie wycofały się w kierunku przeprawy przez Bug w Grabowie. Niestety samochody ciężarowe i kilka dział trzeba było zostawić.

W walkach z bolszewikami zginęło lub zostało rannych 500 polskich żołnierzy. KOP stracił też sporo amunicji, zwłaszcza artyleryjskiej i kilka ciężarówek. Straty nieprzyjaciela były większe. Zginęło 81-82 żołnierzy, a 184-185 zostało rannych[potrzebne źródło]. Stracono 8-9 czołgów T-26 i 5 ciągników artyleryjskich T-20 Komsomolec[1]. Siemion Timoszenko przyznał się do straty 7 czołgów i kilku samochodów pancernych[potrzebne źródło]. Dowódca radzieckiej dywizji, pułkownik Iwan Russijanow został ciężko ranny w rękę odłamkiem pocisku artyleryjskiego {prawdopodobnie 75 mm}[2].

Spis treści . 1 Zbrodnia w Mielnikach
1.1 Przypisy
1.2 Zobacz też
1.3 Literatura

Zbrodnia w Mielnikach [edytuj]
W Mielnikach Sowieci zabili 18 oficerów [1].

http://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa_pod_Szackiem