Смоле́нск * CDN

Smoleńsk 2010: Jeszcze więcej PR-opagandy (3)

Przez kilka miesięcy Donald Tusk i jego najbliższe otoczenie (powiedzmy, aktywna partycja rządu PO-PSL) zachowywali się tak, jakby 10 kwietnia pod Smoleńskiem nie stało się nic szczególnego. Ot, jakiś tam wypadek tego Lecha Kaczyńskiego, który jako „prezydent nie jest mi do niczego potrzebny”. By zacytować jedne z wielu znamiennych słów premiera RP.

Po nazbyt pośpiesznym przejęciu kilku istotnych resztówek władzy (uprawnienia prezydenckie, kancelaria głowy państwa, aneks do raportu o likwidacji WSI, próba przechwycenia kontroli nad IPN), przy całkowitej rezygnacji z własnych prób wyjaśnienia przebiegu tamtych tragicznych zdarzeń, oraz zorganizowaniu (z mniejszymi czy większymi wpadkami) uroczystości pogrzebowych – zawiadująca Polską ekipa najwyraźniej wzięła kurs na przeczekanie.

Zupełnie jakby strategię dopasowano do schematycznego profilu:Wiadomo, Polacy to naród sentymentalny, chętnie celebrujący żałobę, lubiący rozpamiętywać narodowe klęski i tragedie, ale jednocześnie i taki, co w dłuższej perspektywie nie pamięta złego. Więc odwetu nie zażąda, bo to nie po chrześcijańsku, o swoje się nie upomni, a sprawa po jakimś czasie naturalnym biegiem rzeczy przyschnie…

*

Przez kilka miesięcy to działało. Mimo bezprecedensowej w dziejach cywilizowanego świata zagłady elit państwowych, mimo oczywistych niedopatrzeń, zaniechań i błędów przy organizacji podróży blisko stu polskich VIP-ów po śmierć, obyło się bez jednej dymisji czy choćby dobrowolnego złożenia przez kogokolwiek urzędu. W przyśpieszonej kampanii prezydenckiej praktykowaną przez Platformę Obywatelską strategię „abstrahowania od Smoleńska” z niezrozumiałych względów zaaprobował także sztab Jarosława Kaczyńskiego, kandydata, który w zdruzgotanym tupolewie stracił brata bliźniaka, bratową oraz duże grono bliskich współpracowników.

Emocjonalny dysonans kampanii, prowadzonej przez dość egzotyczny tercet w składzie: Joanna Kluzik-Rostkowska, Elżbieta Jakubiak i Paweł Poncyliusz, skutkował sukcesem Bronisława Komorowskiego, kandydata miałkiego, którego polityczny kaliber wyznaczają zarzuty o popieranie w sejmowym głosowaniu WSI, rozstrzygnięta właśnie definitywnie wyrokiem sądowym sprawa prowokacji służb wobec Romualda Szeremietiewa czy naruszający Konstytucję RP pośpiech w przejmowaniu władzy w dniu 10 kwietnia 2010. Kandydata przyjaźniącego się politycznie z facetem z Biłgoraja, który dzięki przyzwoleniu Donalda Tuska oraz pomocy zaprzyjaźnionych telewizji - debacie publicznej w Polsce nadał przez ostatnie lata rys knajacki.  

*

Coś się chyba jednak zmienia w politycznym pejzażu naszego kraju. I nie idzie tu bynajmniej o wałkowaną przez media metamorfozę Prawa i Sprawiedliwości, ani o tzw. próby „odbetonowania sceny politycznej” w Polsce, lecz raczej o spadek poparcia dla Tuska i Platformy. Przecież oprócz sondaży służących kreowaniu „wizji poparcia”, prowadzi się także poważne badania, które odzwierciedlają przybliżoną do rzeczywistej dynamikę nastrojów społecznych.

Ankieta

Jaką telewizję oglądasz najczęściej?

Twój głos został zapisany.

TVP	37%
Polsat	4%
TVN	18%
Telewizja TRWAM	40%
TV PULS	1%

Łączna ilość oddanych głosów: 3032

Odsłonięcie na Powązkach pomnika ofiar autorstwa Marka Moderaua (tego, który prawosławnym krzyżem z 22 bagnetami uhonorował wcześniej bolszewików spod Ossowa), jak i zmiękczanie czarem osobistym premiera tej części rodzin smoleńskich, które nie uległy urokom Pierwszej Damy, wyglądają na spóźnioną kontrofensywę  rządzących. Oczywiście, zbieżność z terminem wyborów samorządowych nie jest pewnie całkiem bez znaczenia, ale ważniejsze wydaje się zdziwienie naszej politycznej reprezentacji piłkarskiej trwałym zainteresowaniem oraz aktywnością wielu środowisk w kraju i zagranicą wokół kwietniowej tragedii.

Polacy, wychodząc ze stanu emocjonalnego rozedrgania, bynajmniej nie rezygnują z woli wyjaśnienia tego, co się wtedy naprawdę stało. Zamiast zapominać o tamtej strasznej sobocie, uświadamiają sobie raczej ogrom zaniedbań przy organizacji lotu delegacji do Katynia, do dziś publicznie nie rozliczonych, ale i coraz lepiej widzą praktyczne skutki oddania działań śledczych w ręce rosyjskie: forsowanie od początku tezy o winie polskich pilotów i prezydenta RP, niszczenie pierwszorzędnych dowodów w sprawie, zawłaszczenie rejestratorów, mnożenie kolejnych „wersji oficjalnych”, brak prawnie wymagalnej sekcji zwłok ofiar, skandaliczne lekceważenie ludzkich szczątków. Trudno wymagać, żeby na takie horrendum ludzie nie reagowali. 

*

Premiera może też powoli uwierać współpraca z Pawłem Grasiem. Rzecznik rządu skompromitował się przed polską opinią publiczną nieujawnieniem swego dozorcostwa u Niemca. Później pomyłką w nazwie formacji, do której należeli sprawcy uszczuplenia konta Andrzeja Przewoźnika, doprowadził do wściekłości braci-Rosjan. A rzucając w przestrzeń publiczną złe słowa o „ocieraniu się o zdradę”, mimowolnie sformułował całkiem trafną ocenę reprezentowanego przez siebie rządu. No bo jak inaczej określić brak starań kierownictwa polskiego państwa o przejęcie postępowania lub przynajmniej pełnoprawny współudział w prowadzonym śledztwie, niż rezygnacją z działań na rzecz racji stanu?  

Wychodzi na to, że pewny siebie rzecznik, usiłując skompromitować starania Fotygi i Macierewicza, trafił w Tuska i Komorowskiego.

Dlaczego umiędzynarodowienie smoleńskiego śledztwa miałoby być czymś dziwnym? Przecież Polska należy do struktur NATO, jest także pełnoprawnym państwem członkowskim Unii Europejskiej. Już to w zasadzie wystarcza, aby uzasadnić decyzję w sprawie powołania międzynarodowej komisji technicznej. Ale jest jeszcze jedna, może nawet ważniejsza okoliczność, która sprawia, że zainteresowanie zagładą delegacji polskich VIP-ów pod Smoleńskiem powinny przejawić rządy Zjednoczonego Królestwa oraz Stanów Zjednoczonych.

Na pokładzie tupolewa, wśród blisko stu osób, znaleźli się bowiem także Ryszard Kaczorowski, prezydent rządu RP na Wychodźstwie, z obywatelstwem brytyjskim, oraz artysta-plastyk Wojciech Seweryn, od lat 80. zamieszkujący w USA, autor Pomnika Ofiar Katynia, odsłoniętego w Chicago w maju 2009. Starszy kuzyn noszącego to nazwisko słynnego polskiego aktora.

W pogrzebie Wojciecha Seweryna, który odbył się 22 kwietnia w rodzinnym Żabnie, pod Tarnowem, wziął udział konsul generalny USA w Krakowie Allen Greenberg, co pośrednio dowodzi, że w przeciwieństwie do obecnego rządu RP, przedstawiciele władz amerykańskich okazują zainteresowanie losem swoich obywateli.

ciąg dalszy nastąpi

http://san.quentin.tarantino.salon24.pl/