krzywa rośnie * na co liczy Tuś

NEWS  DNIA: 

Bogdan Goczyński jest od wczoraj wolny. Bloger dziękuje wszystkim za poparcie.

Rebeliantka04.11.2011

*************************************************

---

CURIOSUM  A'LA  RPrl     

Stowarzyszenie Generałów Policji Rzeczypospolitej Polskiej

ul. Domaniewska 36/38

02-672 Warszawa

sgprp@policja.gov.pl 

REGON  015874492

KRS  0000216775

Rozpowszechnij ten artykuł na jedym z portali społecznościowych:

http://patriotycznymielec.blogspot.com/2011_10_01_archive.html

źródło: Narodowy Bank Polski, stan zadłużenia na koniec poszczególnych lat
2010* - stan na koniec stycznia

 Samobójstwa

LICZBA ZAMACHÓW SAMOBÓJCZYCH ZAKOŃCZONYCH ZGONEM

ROK	OGÓŁEM	MĘŻCZYŹNI	KOBIETY
2009	4.384	3.739	645
2008	3.964	3.333	631
2007	3.530	2.924	606
2006	4.090	3.444	646
2005	4.621	3.885	736
2004	4.893	4.104	789
2003	4.634	3.890	744
2002	5.100	4.215	885
2001	4.971	4.184	787
2000	4.947	4.090	857
1999	4.695	3.967	728
1998	5.502	4.591	911
1997	5.614	4.622	992
1996	5.334	4.392	942
1995	5.485	4.465	1.020
1994	5.538	4.541	997
1993	5.569	4.519	1.050
1992	5.453	4.426	1.027
1991	4.159	3.388	771

 

 

 

Rosną koszty ubezpieczenia rządowego długu

Jeszcze na początku 2008 roku wyrażony w punktach bazowych koszt credit default swaps na dług rządowy (sovereign debt) wielu państw nie przekraczał wartości jednocyfrowych. W marcu 2009 roku zaledwie kilka państw postrzeganych jest jako wystarczająco bezpieczne, by koszt ubezpieczenia ich długu nie sięgał wartości trzycyfrowych.

Koszt ubezpieczenia niemieckich, francuskich, amerykańskich obligacji wynosi pomiędzy 87 a 95 punktów, koszt CDS na japońskie obligacje nieznacznie przekracza 101 punktów bazowych, a cena CDS na angielski dług sięga już 154 punktów. Rekordzistą, od dłuższego już czasu, jest Argentyna. Koszt CDS na argentyńskie obligacje wynosi 3401 punktów. Oznacza to, że roczne ubezpieczenie wartych 10 000 dolarów argentyńskich obligacji kosztuje 3401 dolarów. Przypomnę tylko, że 100 punktów bazowych to 1%.

CDS na dług Polski kosztuje niemal 373 punktów bazowych i jego cena wzrosła o 52% w 2009 roku oraz o 1420% od początku 2008 roku. Ryzyko niewypłacalności Polski jest większe, biorąc pod uwagę koszt credit default swaps, niż Słowacji, Izraela, Malezji, Tajlandii, Chile i Chin. Zwłaszcza w porównaniu ze Słowacją nasz kraj wypada bardzo słabo. Koszt CDS na słowacki dług to zaledwie 210 punktów bazowych. Myślę, że gdyby Polska była w strefie euro, to sugerowany kosztem CDS poziom ryzyka inwestycyjnego byłby zbliżony do tego na Słowacji.

Z drugiej strony, polskie obligacje oceniane są jako bezpieczniejsze niż dług Brazylii, Meksyku, Turcji i Południowej Korei. Ryzyko niewypłacalności Polski jest niewiele większe od ryzyka niewypłacalności Irlandii.

Oczywiście wnioski płynące z wyceny ryzyka niewypłacalności państw płynąca z rynku credit default swaps należy traktować ze sceptycyzmem, przede wszystkim w odniesieniu do państw zdolnych do monetyzacji swojego długu. Pisałem o tym w tekście „Kto kupuje CDS na amerykańskie obligacje?„. Tym niemniej, rynek CDS jest jednym z kilku zaledwie wskaźników wiarogodności niezależnych emitentów długu i zmiany na tym rynku odzwierciedlają zmiany nastawienia do ryzyka związanego z niewypłacalnością poszczególnych państw.

http://www.trystero.pl/archives/2291 

Kupiliście obligacje skarbowe? Jakie jest ryzyko, że będziecie nimi palić w piecu?

   Zainwestowaliście oszczędności w obligacje skarbowe? To popsuję Wam dzisiaj nastrój. Sobie też popsuję, bo dziesięcioletnie obligacje rządowe tkwią w moim długoterminowym, prywatnym portfelu inwestycyjnym. Tkwią tam zaklasyfikowane jako „bezpieczna” inwestycja, razem z lokatami bankowymi i niedaleko produktów strukturyzowanych, które też w sumie są bezpieczne, bo z reguły mają gwarancję kapitału. Słowo „bezpieczny” w kontekście obligacji chyba nie przystoi, biorąc pod uwagę niewypłacalność lub groźbę niewypłacalności takich potęg gospodarczych jak Grecja (no co, teoretycznie są bogatsi od nas), Irlandia, Portugalia, czy Hiszpania.

Gorzej, że według portalu www.businessinsider.com, w rankingu krajów, w których ryzyko bankructwa jest największe, mieści się... Polska. Ściślej pisząc jesteśmy na miejscu 20. wśród krajów zagrożonych plajtą, tuż za Rosją (ale oni mają gaz i ropę), a przed Izraelem (ale oni mają silną armię). Niechlubnym zwycięzcą zestawienia została Grecja, drugie miejsce ma Wenezuela, a trzecie - Portugalia. Dalej Argentyna, Ukraina i Irlandia. Przyznam, że poczułem się nieswojo. Jako posiadacz obligacji skarbowych wyemitowanych przez polski rząd wolałbym, żeby ich emitent nie był wymieniany w „elicie” potencjalnych bankrutów. Być może w portalu, który przyrządził zestawienie, nie słyszeli o tym, że jesteśmy zieloną wypą wzrostu gospodarczego? Zapomnieli sprawdzić, że stopy procentowe są u nas bodaj najwyższe na kontynencie, co świadczy, że rozpędzonej do czerwoności gospodarki nie trzeba pobudzać tanim pieniądzem?

Metodyka rankingu jest prosta - wzięto pod uwagę kraje o najwyższej cenie tzw. CDS-ów, czyli papierów wartościowych, będących ubezpieczeniem długu poszczególnych krajów. Brzmi to trochę mało czytelnie, ale generalnie chodzi o to, że jak ktoś kupi jakieś obligacje i uznaje, że ich wykupienie przez emitenta nie jest pewne, to może wykupić ubezpieczenie. Gdyby emitent nie oddał pieniędzy, zapłaci je inwestorowi ubezpieczyciel, a ściślej - wystawca CDS-u (bo, zdaje się, tych papierów nie muszą wcale wystawiać firmy ubezpieczeniowe). Ceny CDS-ów są różne dla obligacji różnych krajów, bo wystawcy tych CDS-ów również nie są w ciemię bici i życzą sobie więcej pieniędzy za wzięcie na klatę ryzyka upadku kraju zagrożonego bankructwem.

W przypadku polskich obligacji rządowych taki CDS, zabezpieczający interesy posiadacza obligacji na całe pięć lat, „kosztuje” 140 punktów bazowych, czyli 1,4% wartości zabezpieczanego długu. To mniej - wybaczcie porównanie od czapy, ale chcę, żebyście jakoś umieścili sobie te procenty na skali - niż płacimy średnio za ubezpieczenie swojego samochodu (pakiet OC/AC kosztuje zwykle 4-7% wartości w miarę nowego auta, nie licząc ewentualnych zniżek). Ale taki CDS do polskiego długu kosztuje z drugiej strony więcej, niż przeciętne ubezpieczenie ruchomości w mieszkaniu, bo tu przeciętna stawka to 0,5-1% wartości ubezpieczanego majątku.

Jak ceny CDS-ów ubezpieczających polski dług mają się do tych, które są wystawiane dla inwestorów mających stres z powodu posiadania innych obligacji? CDS ubezpieczający dług Turcji, która jest 16. w rankingu krajów zagrożonych bankructwem, kosztuje 164 punkty bazowe (czyli 1,6% wartości ubezpieczanych obligacji). Ubezpieczenie długu Węgier kosztuje już 260 punktów bazowych (czyli 2,6% wartości obligacji), ale ten kraj jest już na 11. miejscu w rankingu najbardziej zagrożonych. A dalej zaczyna być gorąco. Masz obligacje Ukrainy i chcesz je ubezpieczyć? Zapłacisz 450 punktów bazowych, za CDS „irlandzki” płacisz już 662 punkty bazowe, zaś za CDS-y „greckie” aż 1393 punkty bazowe. 

Czy zabezpiecznie obligacji przyczyni się do bankructwa Polski?

• żródło

Bank inwestycyjny Berclays Capital rekomenduje swoim klientom kupno instrumentów zabezpieczających polski dług. Jak to wpłynie na koszty obsługi długu publicznego? Czy oznacza to nadchodzące bankructwo Polski?

Bank inwestycyjny Berclays Capital rekomenduje inwestorom zakup tzw. CDS-ów (credit default swap) - instrumentów pochodnych będących zabezpieczeniem dla posiadaczy papierów dłużnych. CDS-y są tym droższe, im bardziej prawdopodobne w ocenie inwestorów staje się bankructwo danego kraju - emitenta papierów dłużnych. Dla kogoś, kto pierwszy raz słyszy o CDS-ach, mogą one wydawać się pożytecznym instrumentem na rynku - czymś, co sprawia, że posiadacze polskich obligacji czują się bezpiecznie. 

Tymczasem na rynku działa ważniejszy i bardzo groźny mechanizm. Gdy agencje ratingowe ocenią, że z finansami publicznymi danego kraju dzieje się coś złego, obniżają ratingi (oceny wiarygodności kredytowej) obligacji emitowanych przez rząd tego kraju. Banki inwestycyjne mogą ponadto zalecać kupowanie CDS-ów. Wówczas inwestorzy kupują je nie jako zabezpieczenie, ale jako okazję do zarobku na wzroście wartości. Kiedy inwestorzy masowo zaczynają kupować takie instrumenty, ich cena idzie w górę, a to powoduje spadki cen obligacji, czyli wzrost ich rentowności. Rząd musi więcej płacić za obsługę długu publicznego, stan finansów państwa pogarsza się, co znów napędza - z pomocą agencji ratingowych - wzrost cen CDS-ów i mamy sprzężenie zwrotne prowadzące do formalnego bankructwa państwa. 

Sytuacja taka miała miejsce w przypadku np. Grecji, Portugalii czy Irlandii. W przypadku Polski na razie ratingi nie są cięte, ale taka rekomendacja znanego banku inwestycyjnego jest poważnym sygnałem ostrzegawczym dla rządu. Jedna rekomendacja pewnie nie wystarczy do nakręcenia spirali rosnącego kosztu obsługi długu publicznego, ale warto obserwować, czy nie pojawią się następne... Obecny rząd robi niewiele, aby naprawić finanse publiczne, a w dodatku rozmontowuje system emerytalny, co w ocenie zagranicznych inwestorów jest sygnałem ostrzegawczym.

Źródło - Barclays Capital: Polska może zbankrutować

ANEKS.

263 mld PLN do spłaty w najbliższej kadencji parlamentu

o 9/12/2011 09:27:00 PM

Nadchodzą złote czasy dla ambitnego ministra finansów, który zechce obniżyć w Polsce poziom długu publicznego. Od października 2011 do października 2015 Polska będzie musiała spłacić swoje długi o wartości 263 mld PLN. Oczywiście, jeśli w międzyczasie zaciągnie nowe długi, zapadające przed 2015 to nawet więcej. Ale na razie w kalendarzu mamy 263 mld PLN. Chodzi tylko o długi krajowe, nie licząc długów zagranicznych. Najwięcej, bo 103 mld PLN przypadają na 2012, ale sporo, bo 81,7 mld PLN jest też do wykupienia w 2013. A oto pełna lista polskich, krajowych obligacji uszeregowana według dat ich wykupu

W tabelce mamy od lewej: datę wykupu, kod obligacji (OK - 2letnie, PS- 5letnie, DS- 10letnie itd ), wartość obligacji, które trzeba wykupić, oprocentowanie roczne ( tam gdzie jest, bo na przykład od 2letnich nie ma rocznych odsetek ). Obligacje, których kody są zaznaczone na czerwono były sprzedawane na ostatnich przetargach, możliwe że dalej będą w sprzedaży na kolejnych przetargach, więc wartość akurat tych papierów może jeszcze wzrosnąć.
Sumując kwoty, które trzeba będzie wydać na wykup obligacji wg lat wychodzi nam taki wykres:

Oczywiście te długi można rolować. Przez cały 2012 można wypuszczać nowe obligacje, które będą zapadać np. w odległym 2022 i za ściągnięte w ten sposób z rynku pieniądze spłacać obligacje, które zapadają w 2012 ( 103 mld PLN ). Ale taki mechanizm nie zmniejsza ogólnej kwoty długu publicznego. A każdy minister finansów przecież chce zmniejszać dług publiczny. Jak widać rok 2012 nadaje się do tego doskonale. Gdyby wykupić w tym czasie wszystkie obligacje z pieniędzy budżetowych i nie zaciągnąć pod to żadnego nowego długu już za rok mielibyśmy dług publiczny niższy o ponad 100 mld PLN. Ciekawe, czy ktoś to obieca przed wyborami. 

keine Budapest * Будапешта nie budiet

21.10.2011 http://autorzygazetypolskiej.salon24.pl/356545,budapesztu-nie-bedzie

Budapesztu nie będzie

rys. Jacek Wilk/GP

Analizę wyborów i strategii partyjnej należy zacząć od opisu stanu społeczeństwa i dążeń większości głosujących, a nie od tego, kto ma rację, chyba że chce się żyć w rzeczywistości wirtualnej. Prawda nie ma żadnego znaczenia na wyborach, ale to, co większość za prawdę uważa. Jeśli wyborcy prawdę odrzucają, gdyż się jej boją, tym gorzej dla jej głosicieli.

Trzeba przestać się oszukiwać. Żyjemy nie tylko w innym społeczeństwie niż w 1980 r. czy 1989 r., ale nawet w roku 2005. Polska Kiszczaka i Michnika wyhodowała już od kołyski pięć roczników ludzi dorosłych, +18.

Możliwości manipulacji i pokojowego sterowania społecznego są obecnie o wiele większe niż w komunizmie, a potrzeba wolności i niezależności zanika w miarę, jak niszczona jest tożsamość i poczucie przynależności do wspólnoty narodowej i obywatelskiej jako wartości, której warto bronić.

Na powszechność przeświadczenia o bezsensie i nieskuteczność tej obrony wskazuje 51-proc. bojkot. Oprócz ludzi całkowicie ignorujących politykę w skład tej grupy wchodzą przekonani, że i tak wybory zostaną sfałszowane, że nic w tym zdegenerowanym systemie nie da się zmienić, a między głównymi antagonistami – PO i PiS nie ma żadnej różnicy – to ci z Warszawy. Reakcje tej większości na kryzys będą rozstrzygające, a nie musi ona buntować się, może emigrować. To bezpieczne i skuteczne rozwiązanie z punktu widzenia indywidualnego. Ewentualne protesty uliczne sfrustrowanej grupy bojkotującej fasadową demokrację są łatwe do skanalizowania w tym systemie, dzięki monopolowi medialnemu. Dlatego naszym głównym zadaniem powinno być uderzenie w reżymowe media, ich całkowity bojkot i zwalczanie na każdym kroku.

Niezależność niepotrzebna

Polska stała się członkiem Unii Europejskiej w połowie 2004 r. Poważne zmiany nie były jeszcze widoczne w czasie kampanii wyborczej jesienią 2005 r., ale od tego czasu dwa mln Polaków wyjechało do pracy, a wkrótce wyjadą kolejne miliony. „Dziadek z Wehrmachtu”, który był zagrywką nieuczciwą i niesprawiedliwą, okazał się wtedy skuteczny, ale dziś wszelki brak posłuszeństwa wobec Niemiec, które rządzą Unią, jest przez większość odrzucany i potępiany. Nie chodzi w tym wypadku o niedostrzeganie zagrożeń dla interesów Polski (likwidacja stoczni na korzyść niemieckich, zablokowanie Świnoujścia i Szczecina itp.), te bowiem wszyscy widzą, ale dla większości są one obojętne, w jej odczuciu bezpośrednio nie uderzają bowiem w dobro indywidualne. Jeśli będziemy bronić jako państwo naszych interesów, Niemcy (Unia) będą niezadowolone z Polaków, nie poklepią po plecach i nie dostaniemy roboty, jak wyjedziemy. Dlatego trzeba się łasić i co najwyżej wyżebrywać kasę. Pełzanie jest bezpieczniejsze i skuteczniejsze. Nieprzypadkowo w miastach portowych wygrała PO, a obietnice fikcyjnych miliardów z Unii bardziej przekonują niż ostrzeżenia przed skutkami zadłużenia.

W wypadku Rosji sytuacja jest inna. Tu nikt nie spodziewa się korzyści, ale widzi i boi się zagrożenia. I znów, ten kto będzie troszczyć się o zadowolenie Putina z Polaków – wygra. Przecież jeśli będziemy bronili naszych interesów, to strącą kolejny samolot albo jeszcze gorzej. Unia i USA popierają Rosję, więc ta jest bezkarna i może wszystko, a zatem siedźmy cicho, poświęćmy kogo trzeba, lokajstwo zapewni nam spokój i bezpieczeństwo – uważa większość głosujących.

Kto chce wygrać wybory w obecnym społeczeństwie, nie może podkreślać dążenia do godności, wolności, niezależności, obrony interesów państwa, ale powinien chwalić się spolegliwością wobec możnych. Ewentualnie może sobie poszczekać na Amerykę, Kreml będzie jeszcze bardziej zadowolony. Mówienie o samodzielnej polityce zagranicznej to samobójstwo. Kto chce wygrać, musi obiecać, że będzie robił dobrze możnym Eurazji.

Polska niepotrzebna

Większość wyborców nie chce mieć żadnych problemów wynikających z polskości. Zapomnieć, nie wracać do przeszłości i mieć spokój. Kto zatem mówi o jakiejś Polsce, jej tradycji, zwłaszcza o walkach o niepodległość – przegra, gdyż większość nie zaryzykuje nawet kiwnięcia palcem w obronie kraju. Historia może być co najwyżej folklorem.

Takie są dalekosiężne skutki okrągłego stołu, czyli zanegowania wszelkich zasad moralnych, sensu walki o dobro wspólne i późniejszego lansowania przez 20 lat różnego typu kanalii na bohaterów. 

Mówienie dziś o przynależności do wspólnoty narodowej czy obywatelskiej i wynikających stąd obowiązkach, a zwłaszcza idei obrony interesów państwa na forum międzynarodowym, może tylko pogrążyć w oczach większości głosujących. Polska powinna być terytorium administracyjnym bez żadnych wymagań wobec Rosji i Niemiec. Można się nawet spodziewać, że w miarę rozkładu spowodowanego systemem państwa mafijnego większość oczywiście nie zbuntuje się przeciwko korupcji i gangsterce, ale zapragnie przybycia Niemiec i wprowadzenia wreszcie porządku, gdyż nie będzie to wymagało od niej żadnego ryzyka i wysiłku.

Laicyzacja postępuje

Wśród wyborców Ruchu Palikota dominują ludzie młodzi (ok. 63 proc.), wychowankowie Polski Michnika i Kiszczaka, gdyż są to osoby do 39. roku życia; najstarsi z nich w 1989 r. mieli 17 lat. Taki sam procent wyborców RP pochodzi ze wsi i małych miasteczek, czyli regionów, gdzie najsilniejsze są wpływy Kościoła i PiS. Hasła antyreligijne, antykościelne spotkały się tam z dużym i rosnącym poparciem. Grupa ta, pozbawiona perspektyw, chce awansować, a dzięki reżymowym mediom już wie, co jest lansowane.

Proces laicyzacji będzie postępował w przyspieszonym tempie, a walka z nim z pozycji Radia Maryja spowoduje tylko wzrost popularności Palikota - utożsamienie wszystkich przeciwników nowego wspaniałego świata postępu z katolickimi fundamentalistami. Hierarchia Kościoła katolickiego, popierając PO i tolerując barbarzyństwo na Krakowskim Przedmieściu, jest już duchowo przygotowana nawet do rozmów z Palikotem. Przyjęcie obyczajowej płaszczyzny konfrontacji wyznaczonej przez przeciwnika przesłoni istotę konfliktu i zakończy się dla Polski klęską.

Kanalizacja buntu

Nasi przeciwnicy lepiej od nas wiedzą, jaki rozmiar może przybrać kryzys i dlatego z pewnością służby przygotowały się na jego nadejście i skanalizowanie buntu, by system bezprawia pozostał niezagrożony. Jednym z elementów strategii było wylansowanie Palikota i jego partii. Stoją przed nią dwa zadania: zastąpić zużyty i niepotrzebny już SLD oraz skanalizować ewentualny bunt, by nie wzmocnił on PiS.

SLD stało się dla oligarchii niepotrzebne, gdyż służby powołały, a reżymowe media wylansowały skuteczniejszego obrońcę interesów ekonomicznych – PO. Ponadto postkomuniści utracili zdolność przyciągania młodych. Palikot jest idealnym rozwiązaniem dla pokolenia dzieci Kiszczaka i Michnika, które wybrało przyszłość. Poza tym nie kojarzy się ze starym komunizmem, a już za tydzień nikt nie będzie pamiętał o jego związkach z PO.

Zasady kanalizowania niezadowolenia są znane. Trzeba przejąć  k i e r o w n i c t w o  w fazie wstępnej, by vacuum było zapełnione. Jesteśmy dokładnie w tym momencie. Trzeba być znanym i wylansowanym do takiej roli przez media. Te już pracują.

Palikot będzie przedstawiany jako główny opozycjonista wobec PO. To on, w świadomości większości, stanie sią realną opozycją, dążącą do reform, a jednocześnie spolegliwą wobec Niemiec i Rosji (to akurat prawda). PiS, zepchnięty do roli obrońcy przed dechrystianizacją, będzie raczej postrzegany jako niezdolny do prawdziwej opozycji. Pozory są zawsze dla ludzi ważniejsze od rzeczywistości. A matrix będą tworzyć reżymowe media.

Porównanie z Węgrami jest nietrafne, gdyż tam nie udało się stworzyć skutecznej alternatywy wobec Orbana, a katastrofa postkomunistów była całkowita. Leżące na uboczu i małe Węgry nie są tak ważne dla Rosji jak Polska, przez którą prowadzi droga do Niemiec, i bez złamania ducha której realizacja Putinowskich planów zjednoczenia Eurazji jest niemożliwa.

Racjonalne jądro

Jedną z przyczyn całkowitego désintéressement ze strony większości dla obrony niezależności Polski jest widoczny dla wszystkich brak sojusznika Państwa polskiego. W sytuacji popierania przez Unię i USA podporządkowania naszego kraju Rosji, wszelki sprzeciw uznawany jest za bezcelowy i bezsensowny. W takiej sytuacji prawdziwe patriotyczne kierownictwo polityczne nie sprzedawałoby kraju, lecz starało się przeczekać trudny okres do choćby czasowej zmiany koniunktury (a są znaki, że ta właśnie nadchodzi), koncentrując się na budowie siły wewnętrznej kraju, w tym ekonomicznej, by przejść w korzystnych warunkach do działania. Lokaje natomiast rozkradają państwo, niszcząc je, gdyż też chcą zdążyć i starają się wyprzedzać życzenia możnych, by zasłużyć na apanaże poza granicami, jednak w Unii, a nie na Kremlu.

Józef Darski