72. rok od katastrofy `17.IX.39`

http://dedalus.salon24.pl/

Prawdziwy koniec III RP nastąpi za rok

 Mija powoli ciekawy i obfity w niezwykłe zdarzenia rok. Wiele w nim nas zaskoczyło i zadziwiło.
 W Polsce Donald Tusk z ferajną tak niszczyli skutecznie państwo, że w końcu doszło do tragedii nie tylko smoleńskiej ale także finansowej, która dla przeciętnego obywatela bez specjalnej wrażliwości politycznej bardziej jest zajmująca.
Otóż w przyszłym roku na obsługę długu publicznego wyda ubekistan 40 mld złotych (za prof. Gomułką). Krach III RPrl jest blisko, coraz bliżej.
Kto wówczas z tych dziennikarzy, artystów, naukowców i profesorów wspierających tych amatorów z rządu PO/PSL uderzy się w piersi i przyzna, że popełnił kardynalny błąd? Kto z wielkich medialnych tuzów TVN czy Wyborczej uda się na wizytę do psychiatry z powodu zaburzeń w ocenie rzeczywistości i agresywnej nienawiści do Kaczyńskic? Gdzie  za rok będą twórcy Szkła kontaktowego, gdzie zwieją Wojewódzki z Figurskim, po jakich morzach będą pływać Palikot z Drzewieckim, gdzie, w której republice Rosji azyl znajdą Czuchnowski z Kublik, Żakowski z Lisem czy Wołek z Paradowską? Jakie wiekopomne dzieła sztuki filmowej stworzą Wajda, Olbrychski, Kowalewski czy Pszoniak? Jakie utwory nagrają Kora, Biedrzyńska, Rodowicz czy Lipiński?

W jakim wreszcie nastroju ubekistan będzie się przygotowywać do prezydencji w UE czy Mistrzostw Europy w piłce nożnej? Kto powiedział, że w kryzysowej sytuacji nie zostaną cofnięte te decyzje z obawy przed zamieszkami w kraju nad Wisłą? Kto jest pewny na sto procent, że po przekroczeniu kryzysowego progu nie zostanie III RPrl wykluczona z prezydencji UE? Czy teraz Grecja albo Irlandia otrzymałaby prezydencję? Kto jest pewny, że budując stadiony nie zostaniemy wykluczeni z innych powodów z EURO 2012?

Kto wreszcie wobec matactw Rosji wraz z rządem Tuska związanych z katastrofą Smoleńską jest pewny, że każdy przejaw krętactwa rządzących będzie bezmyślnie przyjmowany przez Polaków.

Za parę miesięcy sytuacja będzie znacznie poważniejsza. Media przestaną bronić swoich pupilów politycznych i zaczną bronić własnego tyłka by przetrwać. Większość dziennikarzy tak dziś hołubionych i nagradzanych za lizusostwo wobec władzy - Kuzniar, Lis, Wyszyńska, Werner, Gugała czy Miecugow mogą stracić pracę propagandysty, a wówczas czeka ich upadek na miarę dziennikarzy w mundurach z Dziennika TV czasów Stanu Wojennego...

Gdzie za parę miesięcy będą politycy z partii Kluzik? ... czy będą wracać do PiS?

Podsumowując te przepowiednie można tylko dodać, że rok 2011 będzie końcem prawdziwym III "RP" i kłamstwa na którym została zbudowana. Może będzie biednie, może bardziej przyziemnie, ale spodziewam się jakiegoś odrodzenia z popiołów komunizmu - dojrzalszego i mądrzejszego Narodu.

Wierzę, że te słowa są także dziś aktualne :)
Testament Słowackiego mógłby być testamentem   Lecha Kaczyńskiego...

Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami;
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny:
Dziś was rzucam i dalej idę w cień — z duchami,
A jak gdyby tu szczęście było, idę smętny.

Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica
Ani dla mojej lutni, ani dla imienia:
Imię moje tak przeszło, jako błyskawica,
I będzie, jak dźwięk pusty, trwać przez pokolenia.

Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie,
Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode,
A póki okręt walczył, siedziałem na maszcie,
A gdy tonął, z okrętem poszedłem pod wodę…

Ale kiedyś, o smętnych losach zadumany
Mojej biednej ojczyzny, pozna, kto szlachetny,
Że płaszcz na moim duchu był nie wyżebrany,
Lecz świetnościami moich dawnych przodków świetny.

Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą
I biedne serce moje spalą w aloesie,
I tej, która mi dała to serce, oddadzą:
Tak się matkom wypłaca świat, gdy proch odniesie…

Niech przyjaciele moi siędą przy pucharze
I zapiją mój pogrzeb — oraz własną biédę:
Jeżeli będę duchem, to się im pokażę,
Jeśli Bóg mnie uwolni od męki, nie przyjdę…

Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec!

Co do mnie — ja zostawiam maleńką tu drużbę

Tych, co mogli pokochać serce moje dumne;

Znać, że srogą spełniłem, twardą Bożą służbę,

I zgodziłem się tu mieć niepłakaną trumnę.

Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi
Iść?… taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?
Być sternikiem duchami napełnionej łodzi
I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata?

Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna,
Co mi żywemu na nic, tylko czoło zdobi;
Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna,
Aż was, zjadacze chleba — w aniołów przerobi.

DEDALUS83436