Lemingoza uleczalna * viilo

.

Wielki Fetor

Drążąc sztolnie w złogach mentalnego gówna pogrobowców komuny

..

Leming polski

Leming nie jest zjawiskiem typowo polskim, wystepuje on rowniez w cywilizowanym swiecie, gdzie na szczescie nie jest tak powszechny jak w 3rp, ani tak skazony sowieckim awansem spolecznym. Ale zostawmy te sprawy na boku i zastanowmy sie nad mozliwoscią dotarcia do pojedynczych lemingow i takiego ich politycznego uswiadomienia by w nastepnych wyborach glosowali na oboz narodowy.
Leming to zwierzatko stadne az do bolu i trudno wyobrazic sobie pojedynczego leminga poruszajacego sie w przeciwnym kierunku niz reszta stada. Dlatego panie Glinski i panie Kaczynski trzeba mierzyc znacznie wyzej niz wam ostatnio do glowy przyszlo. Trzeba cale polskie stado lemingow zmusic do wykonania ostrego zwrotu. Nie trzeba do tego wcale jakiejs gigantycznej, stalinowskiej inzynierii spolecznej. Przyklad dala Norwegia po drugiej wojnie swiatowej. Opisal to dwa lata temu Stary Wiarus i tam odsylam po detale.

W tym 3 milionowym kraju wystarczylo 25 szubienic dla najgorszych zdrajcow Norwegii kolaborujacych w czasie okupacji z Niemcami. Wystarczylo to, by wiadomosc "nie idźcie wiecej tą drogą" dotarla i skutecznie wryla sie w pamiec tamtejszych lemingow.
We wspolczesnych polskich warunkach 300 szubienic dokona podobnej transformacji lemingozy. Powiedzmy jeszcze dodatkowe 50 w zapasie, aby nie dopuscic do sytuacji w ktorej wysuszona na wior Monisia musialaby sama sobie te patyczki strugac.
Tylko tyle i rownoczesnie az tyle trzeba by stado lemingow nigdy wiecej nie poparlo zasranych peowskich i WSIowych zaprzancow, skurwionych sedziow i prokuratorow, oraz zarzyganych meneli z mainstreamu, by nigdy wiecej nie wybieralo latwych karier rodem z PO, PSL, PZPR, WSI, GW i okraglego stolu.

Melodia odleglej przyszlosci? Niestety.
Na razie zdarzenia toczą sie w odwrotnym kierunku. 96 smolenskich trupow stalo sie sakramentem bierzmowania dla polskich lemingow, aktem umocnienia ich wiary w pomune i kolejnym seansem nienawisci wobec polskich patriotow.

Jeg ønsker å være en borger av Andre Norge!

http://wtemaciemaci.salon24.pl/192468,jeg-nsker-v-re-en-borger-av-andre-norge#

Vidkun Abraham Lauritz Jonssøn Quisling (1887-1945)

Rozejrzawszy się nieco w historii Norwegii, niniejszym udzielam bezwarunkowego poparcia wizjonerskiemu pomysłowi pana ministra Sikorskiego, by Polskę uczynić Drugą Norwegią.

Jestem za tym, by Polska stała się jak najszybciej Drugą Norwegią. Nie tylko z powodu gazu.

Doświadczenia Pierwszej Norwegii są wprost bezcenne dla Polski i wiele możemy się od tego kraju nauczyć. Na przykład, konsekwentnego postępowania z kolaborantami działającymi na rzecz wrogiego mocarstwa:

1. Olav Aspheim, stracony 19 marca 1948, Oslo

2. Per Fredrik Bergeen, stracony 12 lipca 1947, Trondheim

3. Hermann Eduard Franz Dragass, stracony 10 lipca 1948, Kristiansten

4. Einar Olav Christianen Dønnum, stracony 22 kwietnia 1947, Akershus

5. Hans Birger Egeberg, stracony 4 pa_dziernika 1945, Kristiansten

6. Harald Grøtte, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

7. Alfred Josef Gärtner, stracony 8 sierpnia 1946, Bergen

8. Albert Viljam Hagelin, stracony 25 maja 1946, Akershus

9. Olaus Salberg Peter Hamrun, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

10. Harry Arnfinn Hofstad, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

11. Reidar Haaland, stracony 17 sierpnia, 1945 , Akershus

12. Bjarne Konrad Jenshus, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

13. Johny Alf Larsen, stracony 29 maja 1947, Bodø

14. Aksel Julius Mære, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

15. Hans Jakob Skaar Pedersen, stracony 30 marca 1946, Sverresborg

16. Eilif Rye Pisani, stracony 2 kwietnia 1947, Bergen

17. Vidkun Quisling, stracony 2 października 1945, Akershus

18. Kristian Johan Randal, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

19. Henry Rinnan, stracony 1 lutego 1947, Kristiansten

20. Max Emil Gustav Rook, stracony 5 czerwca 1947, Sverresborg

21. Harry Aleksander Rønning, stracony 12 lipca 1947, Kristiansten

22. Arne Braa Saatvedt, stracony 20 października 1945, Akershus

23. Ragnar Skancke, stracony 28 sierpnia 1948, Akershus

24. Holger Tou, stracony 30 stycznia 1947, Sverresborg

25. Ole Wehus, stracony 20października 1945, Akershus

Objaśnienie:

Po zakończeniu II wojny światowej, norwescy poputczycy nazizmu straszyli, w sposób całkowicie identyczny jak polscy poputczycy komunizmu po 1989 roku, że powojenny rząd norweski zmierza do wymordowania wszystkich członków kolaborującej z Niemcami norweskiej partii faszystowskiej, Nasjonal Samling, czyli około 50 000 osób, ca. 2% ludności kraju.

W publicznych debatach, zwolennicy karania norweskich kolaborantów nazywani byli wtedy “frakcją lodową”, że niby serca mieli jak z lodu. Norweskie autorytety moralne, całkiem jak w III RP, załamywały ręce nad ohydnym polowaniem na czarownice uprawianym przez norweską prasę. Zwolenników gorących serc, przytulenia, odpuszczenia, zapomnienia i grubej kreski nazywano “frakcją jedwabną”.

W wyniku szerokiej debaty publicznej, wyłonił się w końcu consensus Norwegów, że dla narodu wyzwolonego z niewoli jedwab jest luksusem, natomiast sprawiedliwość jest dobrem podstawowym. W niespełna trzymilionowym wówczas kraju, aresztowano 28 750 członków Nasjonal Samling. Znakomita większość została zwolniona bez procesu lub uniewinniona przez sądy. Kilkanaście procent ukarano krótkotrwałym więzieniem lub grzywną. 200 osobom postawiono zarzut zdrady, karanej w Norwegii śmiercią. 170 uniewinniono, 30 skazano na śmierć, 25 stracono. Następnie zaprzestano w Norwegii wykonywania kary śmierci, którą potem ostatecznie zniesiono w latach 70-tych XX wieku. kiedy kwestia kolaboracji z wrogim mocarstwem zupełnie nikogo już w Norwegii nie interesowała, jako dawno rozwiązana.